Een kus van mijn leerling

De Nederlandse lessen van Itom Taal zijn vanmorgen begonnen na de zomervakantie. Langzaam stromen onze leerlingen binnen. Ze komen uit Azië en Afrika. Iedereen krijgt van mij een hand en soms maak ik een praatje. Terwijl ik met een collega in gesprek ben zie ik buiten in de verte Ahmed (de naam is verzonnen) aankomen lopen. Hij is weer eens te laat. En hij woont niet eens zo ver hier vandaan. Hij spreekt nauwelijks Nederland, maar is assertief. Hij stelt altijd veel vragen. Pijnlijke vragen schuwt hij niet. Hij spreekt behalve Arabisch goed Engels. Zijn moeder is Turks en zijn vader Koerdisch, een lastige combinatie. Ik besluit in een flits hem welkom te heten en loop snel naar de voordeur. 

Ik open de deur en heet hem van harte welkom, ook al is hij te laat. Ik steek mijn hand naar hem uit die hij onmiddellijk grijpt om mij naar zich toe te trekken zodat onze bovenlichamen botsen. Hij wil mijn heerlijke geurtje goed in zich opnemen, schiet door mijn hoofd. Maar hij drukt zijn wang stevig tegen de mijne en roept iets voor mij onbegrijpelijks en ik hoor mijn voornaam. Een kus zonder de lippen te gebruiken. Dat deed hij nog niet eerder met mij. 

Ik besef pas langzaam wat er is gebeurd. Hij brengt zijn vriendschap gewoon tot uitdrukking, of zoals zijn landgenoten zeggen, 'de deur staat altijd voor jou open'. Het voorval blijft de hele ochtend door mijn hoofd spoken. In zijn kringen is het heel gewoon dat mannen elkaar zo innig begroeten. Met een 'wangkus'. Het heeft niets met homo-seksualiteit te maken. Hij heeft een vriendin, weet ik. In Bulgarije. Een rijke dame die hij maar een keer in de drie maanden ziet. Ahmed mag dan nog niet zo'n goede leerling zijn, hij is blij mij te zien. We zijn gelijk.  En dat doet mij goed.