Schoten bij arrestatie voor politiebureau
Een schietpartij van dichtbij meegemaakt. Nota bene voor het politiebureau in onze stad. We deden boodschappen en hoorden, eenmaal buiten op de fiets, vier of vijf knallen vlak achter elkaar. ´Zal wel vuurwerk zijn´, dacht ik. Maar aan de houding van mensen op straat leidde ik direct af dat er iets bijzonders aan de hand moest zijn. Mensen stonden verstijfd naar de ingang van het politiebureau te kijken. Vier agenten zaten inmiddels bovenop een persoon die liggend op de grond geen kant meer op kon. In de verte hoorde ik een sirene van een politiewagen maar het gevaar was al geweken.
Een week later hoorde ik wie de arrestant was. Het was een oud vriendje van mij. Iemand die ik redelijk goed ken. Voor velen de dorpsgek. Zijn vader was vroeg overleden en toen hij een jaar of 16 was vond zijn moeder hem oud genoeg om op eigen benen te kunnen staan. Dat was waarschijnlijk ook de laatste keer dat hij zijn moeder wilde zien.
Zwartwerk
Hij is superhandig met televisies repareren en werkte zo maanden lang voor een kleine ondernemer die hem zijn salaris op een gegeven moment niet meer uitbetaalde. Hij werkte zwart dus bewijs maar eens dat je nog geld tegoed had. Hij was woedend. Drie maanden onbetaald gewerkt. Dat dit zomaar kon in dit land...
WerkloosScholen maakte hij niet af. En zo werd hij een soort beroepswerkloze. Nooit ergens lang aan de slag gegaan. Van drugs hield hij niet. Wel van bier. En zo kwam het dat ik hem nog vaak zag in ´de stad´. Altijd in zijn bruin leren jasje. Hoofdtelefoon op, afgesloten van de buitenwereld, en vaak met een dikke glimlach op zijn gezicht. Alleen bij het winkelcentrum op een bankje of in het hart van de stad luid schreeuwend tegen anderen. Hij had weer eens ruzie.
DieptepuntMaar zijn aanhouding voor het politiebureau was een dieptepunt. Ik zie de politieagent nog weglopen nadat hij hem met vier, vijf collega´s onder controle had gebracht en op de grond had gewerkt. Hij trok een verbeten gezicht van de adrenaline. ´Ik had hem hartstikke dood geschoten als hij zijn, op een vuurwapen gelijkend voorwerp niet op de grond had gegooid´, las ik van zijn gezicht.
Een schietpartij van dichtbij meegemaakt. Nota bene voor het politiebureau in onze stad. We deden boodschappen en hoorden, eenmaal buiten op de fiets, vier of vijf knallen vlak achter elkaar. ´Zal wel vuurwerk zijn´, dacht ik. Maar aan de houding van mensen op straat leidde ik direct af dat er iets bijzonders aan de hand moest zijn. Mensen stonden verstijfd naar de ingang van het politiebureau te kijken. Vier agenten zaten inmiddels bovenop een persoon die liggend op de grond geen kant meer op kon. In de verte hoorde ik een sirene van een politiewagen maar het gevaar was al geweken.
Een week later hoorde ik wie de arrestant was. Het was een oud vriendje van mij. Iemand die ik redelijk goed ken. Voor velen de dorpsgek. Zijn vader was vroeg overleden en toen hij een jaar of 16 was vond zijn moeder hem oud genoeg om op eigen benen te kunnen staan. Dat was waarschijnlijk ook de laatste keer dat hij zijn moeder wilde zien.
Zwartwerk
Hij is superhandig met televisies repareren en werkte zo maanden lang voor een kleine ondernemer die hem zijn salaris op een gegeven moment niet meer uitbetaalde. Hij werkte zwart dus bewijs maar eens dat je nog geld tegoed had. Hij was woedend. Drie maanden onbetaald gewerkt. Dat dit zomaar kon in dit land...
WerkloosScholen maakte hij niet af. En zo werd hij een soort beroepswerkloze. Nooit ergens lang aan de slag gegaan. Van drugs hield hij niet. Wel van bier. En zo kwam het dat ik hem nog vaak zag in ´de stad´. Altijd in zijn bruin leren jasje. Hoofdtelefoon op, afgesloten van de buitenwereld, en vaak met een dikke glimlach op zijn gezicht. Alleen bij het winkelcentrum op een bankje of in het hart van de stad luid schreeuwend tegen anderen. Hij had weer eens ruzie.
DieptepuntMaar zijn aanhouding voor het politiebureau was een dieptepunt. Ik zie de politieagent nog weglopen nadat hij hem met vier, vijf collega´s onder controle had gebracht en op de grond had gewerkt. Hij trok een verbeten gezicht van de adrenaline. ´Ik had hem hartstikke dood geschoten als hij zijn, op een vuurwapen gelijkend voorwerp niet op de grond had gegooid´, las ik van zijn gezicht.
Reacties
Een reactie posten