Doorgaan naar hoofdcontent
Hun huis bestaat niet meer. Al ruim een week horen zij niets meer van hun neven, nichten, ooms, tantes, opa's en oma's. Stroom en kraanwater is er niet meer in Afrin. Wat gebeurt er met de Koerden in de enclave tussen Syrië en Turkijë? 

 De 11-jarige Zainab Hamo vertelt vanuit een piepkleine bovenwoning van het gezin, ergens in Twente over haar zorgen.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Pas herenigd na drie afwijzingen Vaak hoor je van vluchtelingen de meest gruwelijke verhalen. Positief nieuws is schaars. Maar soms gebeurt  iets bijzonders. Zoals met Johannes die op het moment dat ik dit schrijf terug is in Afrika.  Voor de eerste keer in meer dan vier jaren tijd ziet hij eindelijk zijn vrouw en kind terug. Drie keren zijn verzoeken afgewezen  om te mogen herenigen . Johannes leed daar zichtbaar zwaar onder. Onlangs kreeg hij dan toch toestemming voor een hereniging met zijn gezin. Hij ziet zijn vrouw terug in Addis Abbeba, de hoofdstad van Ethiopië. Hun geboortegrond ligt echter in Eritrea. Maar dat land is onbereikbaar voor hen geworden. Veel mensen vluchten omdat een dictator de baas is.  Johannes droom komt binnenkort uit. De streng gelovige christenen trouwt binnen enkele dagen met zijn vrouw. Daarna komt hij terug naar Nederland en zal het nog even duren voordat zijn vrouw en kind de reis naar de lage landen ondernemen. Andere curs...
Een reactie posten
Meer lezen
Schoten bij arrestatie voor politiebureau Een schietpartij van dichtbij meegemaakt. Nota bene voor het politiebureau in onze stad. We deden boodschappen en hoorden, eenmaal buiten op de fiets, vier of vijf knallen vlak achter elkaar. ´Zal wel vuurwerk zijn´, dacht ik. Maar aan de houding van mensen op straat leidde ik direct af dat er iets bijzonders aan de hand moest zijn. Mensen stonden verstijfd naar de ingang van het politiebureau te kijken. Vier agenten zaten inmiddels bovenop een persoon die liggend op de grond geen kant meer op kon. In de verte hoorde ik een sirene van een politiewagen maar het gevaar was al geweken.  Een week later hoorde ik wie de arrestant was. Het was een oud vriendje van mij. Iemand die ik redelijk goed ken. Voor velen de dorpsgek. Zijn vader was vroeg overleden en toen hij een jaar of 16 was vond zijn moeder hem oud genoeg om op eigen benen te kunnen staan. Dat was waarschijnlijk ook de laatste keer dat hij zijn moeder wilde zien.  Zwartwe...
Een reactie posten
Meer lezen
Zusje twee jaren niet gezien Zijn Nederlands is nog steeds slecht. Engels is zijn moedertaal. Afrikaans zijn tweede taal. Bryan heeft zijn cursus fotograferen hier net afgerond na een zwaar auto-ongeluk. Hij wil zich specialiseren in portretfotografie of landschapsfotografie. Hij weet het nog niet precies. Hij moet in elk geval geld gaan verdienen. Maar dat is moeilijk. Zijn zusje van tien jaar wil hij gaan zien. Hij heeft geen geld om naar Zuid-Afrika te vliegen waar hij is geboren in het onveilige Kaapstad. Twee jaren mist hij zijn zusje al. Hartzeer, dat heeft hij, vertelde hij me toen ik hem op straat tegenkwam. Een prachtig Afrikaans woord dat zoveel zegt. Het is zo moeilijk daar mee om te gaan. Hij heeft er last van, heimwee. Hartzeer, het bekende Afrikaanse woord dat iedere Nederland direct verstaat. Hij is arm. Hij huurt een kamertje, heeft weinig vrienden hier en zijn Nederlands? Dat is ondanks de Nederlandse lessen nog steeds niet zo best. Maar hij is veel optimistische...
Een reactie posten
Meer lezen