Hoe voelt het om in de vuurlinie te liggen? Al zeven dagen komen de bominslagen steeds dichterbij. Huis na huis verandert in stof. Mensen slaan kapot in de scherven van schroot. De dood wacht op je. Nee. Niet zijzelf. Maar hun familie. Zij kunnen geen kant meer op. Twee van onze cursisten Inburgering komen uit Afrin. De Syrische stad ligt onder vuur van de Turken die weerstand ondervinden van een nieuwe, krachtige coalitie tussen Koerden en de soldaten van Assad. Amerika steunt de Koerden, de Russen Assad. De koude oorlog ontdooit?

Het geweld houdt al zeven jaar aan en kan nog steeds verrassen. Wie vecht tegen wie, waarom en voor hoe lang? Niemand die het begrijpt. Mohammad zag ik de laatste keer vorige week. Hij maakte zich grote zorgen om zijn vrouw en twee kinderen die bij zijn broer zijn in Afrin. Waarheen nu? Vluchten kan niet meer. En de oorlog woedt voort. Mohammad rookt. Zijn ogen zijn rooddoorlopen. Hij is gespannen. Struikelt over de weinige Nederlandse woorden die hij kent. Hij zoekt ze. Maar kan ze niet vinden. Waarheen met al dat verdriet?