Doorgaan naar hoofdcontent
Ik ben werkvinder

Een fantastische workshop gehad van Margreet Jonker uit Hengelo. Ze vertelt overtuigend hoe mensen leren sterker in hun schoenen te staan in een sollicitatiegesprek. 

Wat kan anders? Hoe krijg ik een beter inzicht in mezelf? Margreet Jonker vertelt in haar workshop Succesvol Solliciteren over 'de rode draad' in je leven. Daar 'moet' je je voldoende bewust van zijn. Wat je doet, kan dat ook anders? Kun je een andere cv maken die beter aansluit op wat werkgevers vragen? Op internet vind je veel voorbeelden van goede cv's.

Belangrijk is volgens Jonker dat je
- zorgt dat je goed kunt benoemen wat je precies wilt (duidelijkheid)
- hoe zet je andere mensen voor je in (heb je een 'kruiwagen')
- Wees pro-actief. Bel het bedrijf waar je graag aan de slag wilt. Vraag een rondleiding als je er solliciteert. Stel gerichte vragen. Laat goed merken dat je zeer geïnteresseerd bent. 

"Ik heb bijna al mijn banen verkregen door te netwerken", zegt Jonker. "Bel het bedrijf en treedt in contact met mensen die het kennen."

Maar: "Pas als je weet wie je bent en welke kwaliteiten je beheerst zou je gericht kunnen zoeken." Jonker suggereerde: Bel zo'n bedrijf eens op, lees de site drie keer goed en neem het woordgebruik over. Stuur een open sollicitatie. "Ga niet wachten tot er een vacature komt", zegt Jonker. "Dan ben je één van zo'n stapel sollicitaties." En ze houdt haar ene hand zeker 30 centimeter boven haar andere hand, alsof er een dikke stapel A4-tjes tussen ligt. 

"Werkvinders zijn jullie", zegt Jonker die nooit meer uit iemands mond de woorden "ik ben werkloos" wil horen. "Jullie zijn werkzoekers, of beter: werkvinders. Jouw sollicitatie is de oplossing voor het probleem dat een werkgever heeft. Investeer in jezelf. Je bent goud waard."

Bezoek ook haar site eens: https://margreetjonker.nl/

Reacties

Populaire posts van deze blog

Pas herenigd na drie afwijzingen Vaak hoor je van vluchtelingen de meest gruwelijke verhalen. Positief nieuws is schaars. Maar soms gebeurt  iets bijzonders. Zoals met Johannes die op het moment dat ik dit schrijf terug is in Afrika.  Voor de eerste keer in meer dan vier jaren tijd ziet hij eindelijk zijn vrouw en kind terug. Drie keren zijn verzoeken afgewezen  om te mogen herenigen . Johannes leed daar zichtbaar zwaar onder. Onlangs kreeg hij dan toch toestemming voor een hereniging met zijn gezin. Hij ziet zijn vrouw terug in Addis Abbeba, de hoofdstad van Ethiopië. Hun geboortegrond ligt echter in Eritrea. Maar dat land is onbereikbaar voor hen geworden. Veel mensen vluchten omdat een dictator de baas is.  Johannes droom komt binnenkort uit. De streng gelovige christenen trouwt binnen enkele dagen met zijn vrouw. Daarna komt hij terug naar Nederland en zal het nog even duren voordat zijn vrouw en kind de reis naar de lage landen ondernemen. Andere curs...
Schoten bij arrestatie voor politiebureau Een schietpartij van dichtbij meegemaakt. Nota bene voor het politiebureau in onze stad. We deden boodschappen en hoorden, eenmaal buiten op de fiets, vier of vijf knallen vlak achter elkaar. ´Zal wel vuurwerk zijn´, dacht ik. Maar aan de houding van mensen op straat leidde ik direct af dat er iets bijzonders aan de hand moest zijn. Mensen stonden verstijfd naar de ingang van het politiebureau te kijken. Vier agenten zaten inmiddels bovenop een persoon die liggend op de grond geen kant meer op kon. In de verte hoorde ik een sirene van een politiewagen maar het gevaar was al geweken.  Een week later hoorde ik wie de arrestant was. Het was een oud vriendje van mij. Iemand die ik redelijk goed ken. Voor velen de dorpsgek. Zijn vader was vroeg overleden en toen hij een jaar of 16 was vond zijn moeder hem oud genoeg om op eigen benen te kunnen staan. Dat was waarschijnlijk ook de laatste keer dat hij zijn moeder wilde zien.  Zwartwe...
Haha. Fantastisch. Johannes staat in de krant. De jonge vader uit Eritrea schittert op de foto. Ik ken hem goed van Itom Taal waar hij Nederlands leert. Soms help ik hem wat extra bij hem, of bij mij thuis. Maar wanneer ik hem app over het artikel blijkt dat hij eigenlijk niet precies te weten wat er is gebeurd. De fotograaf, ja. Dat herinnert hij zich. Maar een vrouwelijke journaliste heeft hij niet gezien. 'I am not happy with this krant, Marcel', appt hij terug.  Eigenlijk vindt hij het hele verhaal 'jammer'. Zijn 'history', zoals opgeschreven in de krant, klopt niet, zegt hij. 'It's not my real history.' Hij spreekt nog slecht Nederlands en krijgt daarom hulp van een landgenoot uit Eritrea die wel goed Nederlands spreekt, zo vertelt de krant. Maar met een artikel in Tubantia heeft Johannes niet ingestemd. Het is eigenlijk allemaal langs hem heen gegaan. Hij voelt zich afgeschilderd als een stumperd. 'I am sad about that.' En zijn ...