Doorgaan naar hoofdcontent
Internationale Vrouwendag, vijf jaar Taalpunt Menthol en het verlies van mensenlevens in Syrië komt steeds dichterbij. Mijn week in een notedop. Een cursist uit oorlogsgebied in Syrië is alleen maandag bij ons geweest op Nederlandse les. Een deel van haar familie is achtergebleven in Afrin dat nu al dagen onder vuur ligt van Turkse militairen. Ze krijgt begin deze week geen contact meer met hen. Ze is verslagen. Ze vreest het ergste. Complete huizenblokken zijn er weggevaagd met bombardementen. 


Het was allemaal niet gebeurd als vrouwen veel meer macht hadden. Mannen beginnen oorlogen, vrouwen niet. Zij weten wat het is negen maanden een kind dragen. Ze voelen hoe leven ontstaat, niet hoe levens eindigen. Deelname aan de eerste fakkeloptocht op de Internationale Vrouwendag in Hengelo voelt goed. De wandeling is ook voor vrede en verdraagzaamheid. Er moet nog zoveel veranderen in de wereld. 

En tot slot ben ik met mijn taalmaatje uit Syrië op het feestje van Wijkracht geweest in de bibliotheek. Taalpunt Menthol bestaat vijf jaar. Helaas moet de naam veranderen in het neutrale Taalpunt Hengelo omdat niet alleen aan buitenlanders, onder wie veel vluchtelingen uit Syrië en Eritrea, maar ook aan Nederlanders taalles nodig is van vrijwilligers. Sommige geboren en getogen Nederlanders kunnen hun eigen taal nauwelijks lezen, iets wat vluchtelingen meestal snel onder de knie hebben. De Nederlanders schamen zich daarvoor en durven zich vaak niet te melden. Ook dat moet snel veranderen, aldus onze SP-wethouder Mariska ten Heuw. Zie de video.

Video 5 jaar Taalpunt Menthol



Reacties

Populaire posts van deze blog

Vluchteling droomt van paardrijden  Paardrijden, heel veel paardrijden. Dat deed mijn vriend Ahmed maar al te graag. Zijn ogen glimmen. "Paardrijden is heel goed voor jou", zegt hij. Ahmed groeide op in de oudste stad op aarde die nog steeds wordt bewoond, Damascus, de hoofdstad van Syrië, waar miljoenen mensen samengepakt woonden. En dan reed hij er paard? Een vluchteling van amper 24 jaar oud, die in weelde en rijkdom opgroeide? Het leven is soms niet te vatten.  Hoe kan hij zo diep zijn gezakt dat hij op zijn vlucht, in een open bootje 's nachts in de stromende regen alles achter moest laten en eenmaal wonend in Nederlands opnieuw alles verloor, zijn laptop, zijn geld en zijn mobieltje? Waarom zit hij nu in een psychiatrisch ziekenhuis? Schijnbaar gaat het nu toch goed met hem. De dokter bouwt de medicatie af en Ahmed sport steeds vaker. Hij sterkt weer wat aan nadat hij zo'n drie maanden geleden in een psychose raakte. Hij werd sterk vermagerd door zijn ouders
Pas herenigd na drie afwijzingen Vaak hoor je van vluchtelingen de meest gruwelijke verhalen. Positief nieuws is schaars. Maar soms gebeurt  iets bijzonders. Zoals met Johannes die op het moment dat ik dit schrijf terug is in Afrika.  Voor de eerste keer in meer dan vier jaren tijd ziet hij eindelijk zijn vrouw en kind terug. Drie keren zijn verzoeken afgewezen  om te mogen herenigen . Johannes leed daar zichtbaar zwaar onder. Onlangs kreeg hij dan toch toestemming voor een hereniging met zijn gezin. Hij ziet zijn vrouw terug in Addis Abbeba, de hoofdstad van Ethiopië. Hun geboortegrond ligt echter in Eritrea. Maar dat land is onbereikbaar voor hen geworden. Veel mensen vluchten omdat een dictator de baas is.  Johannes droom komt binnenkort uit. De streng gelovige christenen trouwt binnen enkele dagen met zijn vrouw. Daarna komt hij terug naar Nederland en zal het nog even duren voordat zijn vrouw en kind de reis naar de lage landen ondernemen. Andere cursisten van onze scho
Zusje twee jaren niet gezien Zijn Nederlands is nog steeds slecht. Engels is zijn moedertaal. Afrikaans zijn tweede taal. Bryan heeft zijn cursus fotograferen hier net afgerond na een zwaar auto-ongeluk. Hij wil zich specialiseren in portretfotografie of landschapsfotografie. Hij weet het nog niet precies. Hij moet in elk geval geld gaan verdienen. Maar dat is moeilijk. Zijn zusje van tien jaar wil hij gaan zien. Hij heeft geen geld om naar Zuid-Afrika te vliegen waar hij is geboren in het onveilige Kaapstad. Twee jaren mist hij zijn zusje al. Hartzeer, dat heeft hij, vertelde hij me toen ik hem op straat tegenkwam. Een prachtig Afrikaans woord dat zoveel zegt. Het is zo moeilijk daar mee om te gaan. Hij heeft er last van, heimwee. Hartzeer, het bekende Afrikaanse woord dat iedere Nederland direct verstaat. Hij is arm. Hij huurt een kamertje, heeft weinig vrienden hier en zijn Nederlands? Dat is ondanks de Nederlandse lessen nog steeds niet zo best. Maar hij is veel optimistische