Chaos in de les

Het was een chaotische dag vandaag op de taalles voor vluchtelingen. Een aantal cursisten schoof bij mijn groepje aan omdat een collega afwezig was, ik had een nieuwe leerling erbij die wel Engels maar vrijwel geen Nederlands sprak en ik kreeg als klap op de vuurpijl onaangekondigd een student van een universiteit in Amsterdam bij onze groep aangeschoven die tussendoor de uitspraak van mijn leerlingen wilde gaan testen. En dat terwijl wij het lokaal deelden met nog een andere groep vluchtelingen die taallessen krijgen. De situatie is verre van ideaal. Onder het motto 'hoe meer zielen hoe meer vreugde' gingen we optimistisch van start. Niemand klaagde.

In de pauze sprak ik Mohamad die familie in Afrin heeft. De stad ligt al weken zwaar onder vuur van Turkse artillerie. De Koerden willen samen met het Syrische leger van Assad de indringers wegjagen. Mohamad laat me beelden zien op zijn mobieltje van zwaar gewonden kinderen en huizenblokken die met de grond gelijk zijn gemaakt. Familieleden uit Afrin delen de beelden via Facebook met hem. 

Een andere cursist die ook familie in Afrin heeft, was helemaal van streek door het oorlogsgeweld. Leren was er niet meer bij voor haar. Ze bleef weg van de les. Zij vreest het ergste voor de levens van haar dierbaren. In de krant lees je al weken niets meer over Afrin, wel soms iets over Ghouta, een stad even buiten Damascus. Het gebied is al jaren in handen van rebellen. De bewoners kregen er ook flink van langs tijdens de strijd tussen de rebellen en de soldaten van Assad. Hoe lang duurt de oorlog nog? 

Foto: Terwijl honderden mensen sterven in landen als Syrië komen er toch ook weer mensen bij. Dit jonge stel vluchtelingen kreeg een zoontje. Zij zijn dolgelukkig.