Doorgaan naar hoofdcontent


De stelling van Thales

Hem Nederlands leren. Dat is wat ik doe. Bij mooi weer zitten we samen in de zon. Soms op de begane grond of de eerste verdieping. Soms op de tweede verdieping omdat de schaduw van Eetcafé De  Buurman aan de Beursstraat de bibliotheek grotendeels in zijn schaduw plaatst. Echte Hengeloërs zijn trots op die straatnaam. Behalve Amsterdam had ook Hengelo eens een echte handelsbeurs. We bespreken artikelen uit de krant die soms lezen als propaganda. Je kunt niets vertrouwen. We maken samen zijn huiswerk zoals het schrijven van een opstel. En we bespreken Arabische woord in de Nederlandse taal. Sofa, wadi, koffie, suiker, mohair, papaja, mango, zelfs de woorden admiraal en Oranje komen uit het arabisch. 

Maar ook is het de bedoeling mijn 22-jarige uit Damascus gevluchte maatje iets over zijn nieuwe woonplaats te leren. Het geschiedenis van huis Hengelo bijvoorbeeld, waarvan ook alleen maar wat grachten en een stokoude begraafplaats zijn overgebleven. Eens gebied van een heer van Twickelo, drost van Twente. Waar de Drienerbeek en de Berflobeek samenkomen daar ontstonden metaalfabrieken. Heemaf, Hazemeijer, Holec, Stork, Eaton en Thales. Mustafa is onder de indruk van de omvang van de bedrijven en de winsten. Het moederbedrijf van de Hengelose vestiging maakte aan winst in 2016 alleen al bijna een miljard euro, meldt Wikipedia. 



Maar het bedrijf kent hij niet. Die high tec apparatuur boeit hem ook niet zo. Hij is meubelmaker net als zijn vader en broers en hij wil later constructeur of ingenieur worden in de bouw. Wel kent Mustafa de stellingen van Thales. De wiskundige stelling van Thales, zegt hij tot mijn grote verbazing. Een driehoek ingeschreven in een cirkel waarvan één zijde een middellijn van de cirkel vormt, is een rechthoekige driehoek. Ik heb wiskunde VWO gestudeerd en ken de stelling van Pythagoras maar Thales? Volgens Mustafa is er nog een andere stelling van Thales. 

Op school geleerd, maakt hij me duidelijk. Het onderwijs in Syrië stond eens op een hoog niveau. En leren kan hij. Zelfs de Nederlandse taal, lezen en schrijven. Spreken blijft het lastigst.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Vluchteling droomt van paardrijden  Paardrijden, heel veel paardrijden. Dat deed mijn vriend Ahmed maar al te graag. Zijn ogen glimmen. "Paardrijden is heel goed voor jou", zegt hij. Ahmed groeide op in de oudste stad op aarde die nog steeds wordt bewoond, Damascus, de hoofdstad van Syrië, waar miljoenen mensen samengepakt woonden. En dan reed hij er paard? Een vluchteling van amper 24 jaar oud, die in weelde en rijkdom opgroeide? Het leven is soms niet te vatten.  Hoe kan hij zo diep zijn gezakt dat hij op zijn vlucht, in een open bootje 's nachts in de stromende regen alles achter moest laten en eenmaal wonend in Nederlands opnieuw alles verloor, zijn laptop, zijn geld en zijn mobieltje? Waarom zit hij nu in een psychiatrisch ziekenhuis? Schijnbaar gaat het nu toch goed met hem. De dokter bouwt de medicatie af en Ahmed sport steeds vaker. Hij sterkt weer wat aan nadat hij zo'n drie maanden geleden in een psychose raakte. Hij werd sterk vermagerd door zijn ouders
Pas herenigd na drie afwijzingen Vaak hoor je van vluchtelingen de meest gruwelijke verhalen. Positief nieuws is schaars. Maar soms gebeurt  iets bijzonders. Zoals met Johannes die op het moment dat ik dit schrijf terug is in Afrika.  Voor de eerste keer in meer dan vier jaren tijd ziet hij eindelijk zijn vrouw en kind terug. Drie keren zijn verzoeken afgewezen  om te mogen herenigen . Johannes leed daar zichtbaar zwaar onder. Onlangs kreeg hij dan toch toestemming voor een hereniging met zijn gezin. Hij ziet zijn vrouw terug in Addis Abbeba, de hoofdstad van Ethiopië. Hun geboortegrond ligt echter in Eritrea. Maar dat land is onbereikbaar voor hen geworden. Veel mensen vluchten omdat een dictator de baas is.  Johannes droom komt binnenkort uit. De streng gelovige christenen trouwt binnen enkele dagen met zijn vrouw. Daarna komt hij terug naar Nederland en zal het nog even duren voordat zijn vrouw en kind de reis naar de lage landen ondernemen. Andere cursisten van onze scho
Schoten bij arrestatie voor politiebureau Een schietpartij van dichtbij meegemaakt. Nota bene voor het politiebureau in onze stad. We deden boodschappen en hoorden, eenmaal buiten op de fiets, vier of vijf knallen vlak achter elkaar. ´Zal wel vuurwerk zijn´, dacht ik. Maar aan de houding van mensen op straat leidde ik direct af dat er iets bijzonders aan de hand moest zijn. Mensen stonden verstijfd naar de ingang van het politiebureau te kijken. Vier agenten zaten inmiddels bovenop een persoon die liggend op de grond geen kant meer op kon. In de verte hoorde ik een sirene van een politiewagen maar het gevaar was al geweken.  Een week later hoorde ik wie de arrestant was. Het was een oud vriendje van mij. Iemand die ik redelijk goed ken. Voor velen de dorpsgek. Zijn vader was vroeg overleden en toen hij een jaar of 16 was vond zijn moeder hem oud genoeg om op eigen benen te kunnen staan. Dat was waarschijnlijk ook de laatste keer dat hij zijn moeder wilde zien.  Zwartwerk Hij i